گلستان سعدی

گلستان گل‌افشان‌ترین باغ همیشه بهار و بی‌خزان ادب فارسی است وهمتایی جز شاید مناجات‌نامه‌ی‌ خواجه عبدالله انصاری (چاپ همین ناشر) ندارد. با این تفاوت که مناجات‌نامه تک موضوعی است وداستان ندارد. داستان‌های سعدی که شعرهای نخبه‌ای در میان آنها درج است، برخلاف آثار منثور قبل و بعد آن که دیگران نوشته‌اند گرفتار تکلف و عرب‌زدگی و پیچیده‌گویی معماوار نشده، و همچون جویبار زلالی خنیاگر است. آرایه‌ی اصلی و مهم آن سجع است : « هنرمند هر کجا که رود قدر بیند و به صدر نشیند.» وجه دیگر اهمیت آن در طنزآمیز بودن آن است.
گلستان مشتمل بر ۸ باب است :

۱٫ در سیرت پادشاهان

۲٫ در اخلاق درویشان

۳٫ در فضیلت قناعت

۴٫ در فواید خاموشی

۵٫ در عشق و جوانی

۶٫ در ضعف و پیری

۷٫ در تاثیر تربیت

۸٫ در آداب صحبت.