کتاب فقیر
به کوشش هیوا مسیح
به جای حرف های همیشگی
در کودکی های من الاغکی بود سپید که در کنار معصومیت گوسفندان و گُل ها، صدای رنگ سیب ها و تواضعِ بلند سپیدارها، و در رکوع نازک علف ها پیِ مادرش می دوید و من در پی او و با او می دویدم.
رؤیای کودکی ام این بود که اگر سوار بر این الاغک سپید به مدرسه بروم چه اتفاقی می افتد. صدای پاهای کوچکش بر آسفالت خیابان و سنگفرش کوچه های تا مدرسه چه غوغایی خواهد داشت؟
و چه کسی به او علف خواهد داد؟ پس باید برای او علف هم می بردم و لابد تمام مدرسه به هم می ریخت.
من آنچه در این الاغک سپید دیده بودم، آرامش عجیب، سکوت های عجیب و سرشاریِ غریبی بود از دویدن، حتاب با چشم های خیس، راه رفتن.
و یا گریه در تمام لحظه هایی که مادرش را برای حمل باری، از او دور می کردند.
حالا انگار همان الاغک سپید، آمده است تا در رؤیاهای کودکی ام به مدرسه برود.
این کتاب، رؤیای یک کودک است که گاه خودش هم نمی داند چه می گوید، فقط می داند، آنچه در پی اش می گردد، مهربانی و عشق است، حتا در کلماتِ گاه بزرگ و کوچک. در کودکان و خدا، در گیاه و چشم های خیس، همین.
دیدگاهی بنویسید