تو مرا بسی
نیایش های عارفانه از تذکره الاولیای عطار
ایرج شهبازی
نیایش یکی از عمیق ترین و اصیل ترین نیازهای آدمی، در همۀ زمان ها و مکان ها بوده است و در زمانۀ ما، به خاطر ویژگی های خاص دوران جدید، نیاز انسان ها به دعا بسیار شده است. انسان جدید که بر اثر مصرف گرایی، رفاه زدگی، کمیت گرایی، عقل گرایی افراطی، ماده پرستی و ماشین زدگی، به شدت خسته و فرسوده شده و حس تنهایی، واماندگی و اضطراب سراپای او را فراگرفته است، بیش از هر انسان دیگری به معنا و آرامشی که دعا به او تقدیم می کند، نیاز دارد. کتاب حاضر شامل همۀ نیایش های موجود در کتاب «تذکره الاولیاء»، از شاهکارهای بی بدیل ایران زمین است. زبان شکرین و شیوا، خلوص عارفانه، شور عاشقانه و نیز محتوای ژرف و شگرف از ویژگی های نیایش های این مجموعه اند. بی گمان نیایش های عارفان «تذکره الاولیاء» می توانند جام جان هر طالب حقیقت جویی را از بادۀ مهر و معرفت مالامال سازند و لحظاتی شیرین و شورانگیز را برای او فراهم آورند تا گرد و غبار زندگی روزمره را از جان خود فرو شوید و در جهان راز آلود و اثیری نیایش پروازهایی معنوی و به یاد ماندنی را تجربه کند.
ساقیا لطف نمودی
قدحت پر می باد
در گاه نیایش، یاران را یاد کنیم و اغیار را هم.